خانه ام ابری ست **یکسره روی زمین ابری ست با آن
از فراز گردنه خرد و خراب و مست **باد می پیچد یکسره دنیا خراب از اوست و حواس من
آی نی زن که ترا آوای نی برده ست دور از ره کجایی**خانه ام ابری ست اما ابر بارانش گرفته ست
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم **من به روی آفتابم می برم در ساحت دریا نظاره
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره زن که دایم می نوازد نی در این دنیای ابر اندود **راه خود را دارد اندر پیش
(نیما یوشیج)
:: برچسبها:
حافظ,
|